در جریان آخرین بازی خانگی باشگاه در فصل، یوونتوس یک برتری سالم را از دست داد و به لاتزیو اجازه داد تا گل تساوی ثانیه های آخر را به ثمر برساند. این صحنه می‌توانست استعاره‌ای عالی برای کمپین بازگشت به خانه مکس آلگری باشد که یک ناامیدی کامل بود. با این حال، تعداد کمی از کسانی هستند که هنوز به تجزیه و تحلیل عملکرد ضعیف دیگری از سوی گروه اهمیت می دهند بیانکونریبه هر حال، اکشن در زمین در طول شب کمانچه دوم را بازی می کرد. دوشنبه شب همه چیز درباره خداحافظی جورجیو کیه لینی و پائولو دیبالا از هواداران یوونتوس بود.
اما در طول مراسم وداع که پس از سوت پایان، شاهد یک صحنه تقریباً متناقض بودیم. از یک طرف، کاپیتان در آخرین حضور خود در ورزشگاه آلیانز لبخندی بر لب داشت، در حالی که نایب کاپیتان او به شدت گریه می کرد و به سختی می توانست این موقعیت را تحمل کند.
با این حال، واکنش متضاد این دو مرد با توجه به شرایط متفاوتی که با خروج آنها همراه بود، کاملاً طبیعی است. که در کیلو در این مورد، مدافع افسانه‌ای مردی به نظر می‌رسید که با شرایط خودش می‌رود. پس از 17 سال خدمت، کاپیتان همیشه فداکار همه چیز را برای آرمان بانوی پیر داده است. مانند کالچو طرفداران، ما این امتیاز را داشتیم که او را در طول یک دوره حماسی در تورین تماشا کنیم که اوج می گیرد، اوج می گیرد، عرق می ریزد، خون و پیر می شود.
در سن 37 سالگی و لیستی از آسیب‌دیدگی‌ها، کمتر کسی می‌تواند مدافع را به خاطر تصمیم‌گیری برای برداشتن یک گام به عقب و فکر کردن به تجربه‌ای در ایالات متحده سرزنش کند. در این مراسم، باشگاه با نمایش ویدیویی که بهترین لحظات او در یوونتوس را به تصویر می‌کشد، به احترام کیه لینی ادای احترام کرد.
برنده یورو 2020 در حالی که در وسط زمین در کنار دو دختر خردسالش ایستاده بود، آن را تماشا کرد. برادرش کلودیو و بقیه اعضای خانواده سپس برای یک تور نهایی در اطراف استادیوم به اسطوره در حال رفتن پیوستند.
به طور خلاصه، این یک خداحافظی مناسب و یک خروج به موقع برای یکی از بهترین مدافعانی بود که تا به حال یک زمین فوتبال را زیبا کرده است.
از سوی دیگر، جدایی دیبالا چیزی جز بی نقص بود. در حالی که کیلینی این اختیار را داشت که خودش در مورد آینده اش تصمیم بگیرد، سرمربی آرژانتینی به سادگی توسط مدیریتی که او را برای این پروژه نامناسب می دانست، از باشگاه اخراج شد.
روزی روزگاری در سال 2017، نسخه جوان دیبالا دفاع بارسلونا را از هم پاشید، در حالی که مثلث معروف MSN (مسی، سوارز و نیمار) هیچ پاسخی برای ستاره باشکوه یوونتوس نداشتند. در آن زمان، ناظران آماده بودند تا او را به عنوان بازیکن بزرگ بعدی در فوتبال و وارث قانونی تاج و تخت مسی معرفی کنند.
متاسفانه، لا جویا هرگز نتوانست واقعاً جادوی آن عصر را در یکی دیگر از شب‌های مهم اروپایی بازگرداند، زیرا در برابر نفرین ظاهری بانوی پیر در لیگ قهرمانان درمانده باقی ماند.
اکنون مطمئناً دیبالا از چندین کمپین به یاد ماندنی در یوونتوس لذت برد و این باشگاه را به پنج دوره هدایت کرد اسکودتو عنوان و همچنین برخی از دستاوردهای شخصی را در طول مسیر جمع آوری می کند. اما باز هم در مورد ستاره ای صحبت می کنیم که شماره 10 الساندرو دل پیرو را به ارث برده و به دلیل استعداد بسیارش با بزرگترین نام های این ورزش مقایسه می شود. پس آیا این دستاوردها برای رضایت آرژانتینی و وفادار یوونتوس کافی است؟
البته مصدومیت‌های مکرر در چند مبارزات انتخاباتی گذشته نقش مهمی در مرگ او داشت، در حالی که تغییرات مداوم مدیریتی نیز به او کمک نکرد. اما در حالی که دلایل ممکن است چندین باشد، نتیجه یک است: دیبالا هرگز نتوانسته به قول اولیه خود در یوونتوس عمل کند.
شاید روزی هواداران باشگاه با مهربانی به یاد بیاورند لا جویا در تورین با علاقه طلسم شود و در عین حال برخی از اهداف افسانه ای و مهارت های نفس گیر خود را به یاد بیاورد. اما در حال حاضر، اشک های دلخراش ستاره، تصویری عالی از پایانی غم انگیز برای یک ماموریت ناتمام است.