راب بارو هشت عنوان قهرمانی سوپرلیگ را در یک دوران پر از جام برای لیدز راینوس به دست آورد. او در سال 2019 مبتلا به بیماری نورون حرکتی تشخیص داده شد، اما معتقد است هنوز کارهای زیادی برای درک کامل علل آن باید انجام شود و برای تحقیقات بیشتر کمپینی کرده است.
آخرین به روز رسانی: 12/10/22 5:49 بعد از ظهر
راب بارو در سال 2019 مبتلا به MND تشخیص داده شد و برای تحقیقات بیشتر در مورد این بیماری تلاش کرده است.
راب بارو می گوید که از بازی در لیگ راگبی پشیمان نیست و علیرغم مبارزه با بیماری نورون حرکتی، فرزندانش را از ادامه راه او منصرف نمی کند.
نیمه اسکرام سابق لیدز و بریتانیای کبیر اکنون روی صندلی چرخدار محصور شده است و قادر به انجام وظایف اصلی بدون کمک نیست زیرا بیماری نورون حرکتی بدن او را درگیر می کند.
طبق یک مطالعه جدید، بازیکنان سابق راگبی 15 برابر بیشتر از افراد عادی به MND مبتلا هستند، اما بارو، که در دسامبر 2019 به این بیماری مبتلا شد، کاملاً با این یافته ها قانع نشده است.
لطفاً از مرورگر کروم برای پخش‌کننده ویدیویی در دسترس‌تر استفاده کنید
لحظه ای خاص برای اسطوره لیدز راینوس بارو در حالی که کل پارک سنت جیمز برای او تشویق می شود!
بارو گفت: “این نمونه بسیار کوچک بود، بنابراین من واقعا نمی توانم نظر بدهم.”
تحقیقات بیشتری باید انجام شود.»
بارو، که هشت عنوان قهرمانی سوپرلیگ را در طول دوران درخشان خود با راینوها کسب کرد، اصرار دارد که هیچ چیز را نسبت به گذشته خود تغییر نخواهد داد و خوشحال خواهد شد که میسی (10)، مایا (7) و جکسون (3) راگبی را شروع کنند.
او با استفاده از فناوری تشخیص چشم گفت: «دوست دارم بچه‌هایم هر ورزشی را که می‌خواهند انجام دهند».
“هیچ مدرکی مبنی بر اینکه چیزی باعث MND شود وجود ندارد. فکر می کنم آنقدر بدشانس بودم که به این بیماری مبتلا شدم.
“نقاط مثبت بیشتر از موارد منفی است. من بدون تجربه ای که از بازی در لیگ راگبی، دوستی ها و پیوندها و تجربیات زندگی و سفر به جهان به دست آوردم، آن کسی که هستم نمی توانم بود.”
لطفاً از مرورگر کروم برای پخش‌کننده ویدیویی در دسترس‌تر استفاده کنید
بارو با تلاش انفرادی خیره کننده خود نام خود را در تاریخ فینال بزرگ ثبت کرد که لیدز راینوس را در مسیر پیروزی در سال 2011 قرار داد.
راب و همسرش لیندسی که علیرغم مراقبت از سه فرزند خردسال خود و داشتن شغل فیزیوتراپیست تمام وقت از شوهرش مراقبت می کند، در مستندی شرکت می کنند تا نشان دهند زندگی با بیماری نورون حرکتی چگونه است. بارو می‌گوید که «تا آخرین نفس من تسلیم نمی‌شود» زیرا «دلایل زیادی برای زندگی کردن دارد».
بارو می گوید: “من در بدن خودم زندانی هستم، این راهی است که MND شما را می گیرد. چراغ ها روشن هستند اما هیچ کس در خانه نیست.”
لیندسی همچنین درباره مشکلاتی که خانواده تجربه می‌کند صحبت می‌کند و به آینده‌ای بدون معشوق دوران کودکی خود فکر می‌کند.
لطفاً از مرورگر کروم برای پخش‌کننده ویدیویی در دسترس‌تر استفاده کنید
خانواده بارو در مورد کارهای خیریه خود و پیراهن هایی که برای لیدز راینوس طراحی کرده اند صحبت می کنند
او گفت: «من از منطقه امن خود خارج شده‌ام، اما در نهایت به ما مربوط نیست.
“دلیل انجام این کار افزایش آگاهی در مورد اینکه MND چقدر وحشیانه، بی رحمانه و ویرانگر است و این که فقط بر شخص تأثیر نمی گذارد، بلکه کل خانواده را نیز تحت تأثیر قرار می دهد، است.
“مصاحبه ای که من انجام می دهم در مقایسه با آنچه راب و بسیاری از مبتلایان دیگر از سر می گذرانند چیزی نیست، آن را در چشم انداز قرار می دهد و اگر بتوانیم به دیگری کمک کنیم یا آگاهی و بودجه بیشتری برای تحقیق جمع آوری کنیم، فقط می تواند چیز خوبی باشد.
انجام این مصاحبه ها واقعاً سخت است، اما من نمی خواهم مردم غمگین باشند.
“بله، داستان غم انگیزی است، اما در آنجا نیز امید زیادی وجود دارد، دیدن بچه ها و اینکه چقدر آنها زندگی را دوست دارند.”
سینفیلد: لیگ راگبی به دلیل پروتکل ها امن تر از همیشه است
کوین سینفیلد، هم تیمی سابق و دوست صمیمی بارو، می گوید که پروتکل های در حال تحول لیگ راگبی علیرغم نگرانی های مداوم در مورد تأثیر طولانی مدت برخورد با سر، این ورزش را “ایمن تر از همیشه” کرده است.
اظهارات سینفیلد ساعاتی پیش از آن بود که گروهی متشکل از 75 بازیکن سابق قرار بود علیه لیگ فوتبال راگبی (RFL) شکایت قانونی کنند، به اتهام سهل انگاری در عدم انجام “اقدام معقول” برای محافظت در برابر شرایط عصبی غیرقابل برگشت.
ستاره سابق لیدز راینوس قرار است آخرین چالش خود را برای جمع آوری پول برای تحقیق در مورد بیماری نورون حرکتی آغاز کند و هفت ماراتن فوق العاده متوالی را اجرا خواهد کرد که از ادینبورگ شروع می شود و در فینال جام جهانی راگبی در منچستر به پایان می رسد.
او به دیسک‌های جزیره صحرا از رادیو بی‌بی‌سی گفت: «من فکر می‌کنم با پیشرفت‌های پزشکی در ورزش و نحوه اداره آنها، بازیکنان بهتر از همیشه مورد توجه قرار می‌گیرند.
«هیئت‌های حاکم واقعاً سخت کار کرده‌اند تا تا آنجا که می‌توانند برخوردهای سر را از بین ببرند.
«من می‌توانم بگویم که اکنون ایمن‌تر از همیشه ورزش کردن است.
“با این حال، برخوردهای سر همچنان وجود خواهد داشت. اگر ما همه تماس ها را از راگبی دور می کردیم و راگبی به چیزی بسیار متفاوت از آنچه امروز به نظر می رسد تبدیل می شد، بسیاری از مردم بازی را متوقف می کردند.”