شاید در نگاه اول کسی متوجه آن نشود، اما روملو لوکاکو و پل پوگبا وجوه مشترک زیادی دارند. این بسیار فراتر از دوران حضور آنها در اولدترافورد بین سال‌های 2017 تا 2019 و روابط ضعیف آنها با ژوزه مورینیو، سرمربی وقت بود.
ما در مورد دو ستاره صحبت می کنیم که باید در میان نخبگان فوتبال جهان قرار می گرفتند، اما در عوض به عنوان بازیکنانی تلقی می شوند که با وجود رسیدن به سن 29 سالگی، هنوز به قول خود عمل نکرده اند. شاید انتخاب های حرفه ای آنها و سوئیچ های رفت و برگشت تاثیر خود را بر توسعه آنها گذاشته اند.
علاوه بر این، هم این بازیکن فرانسوی و هم بلژیکی در سنین پایین به لیگ برتر تبدیل شده بودند. پوگبا در سال 2009 به منچستریونایتد پیوست و لوکاکو دو سال بعد به چلسی پیوست.
با این حال، درخشان‌ترین طلسم‌های آنها تاکنون در خاک ایتالیا رخ داده است. این هافبک به عنوان یک هافبک جوان که در طول دوران حضورش در یوونتوس بین سال‌های 2012 تا 2016 سری آ را با موفقیت پشت سر گذاشت، به شهرت رسید.
از سوی دیگر، این بمب افکن غول پیکر در وست برومویچ آلبیون و اورتون استخوان بندی کرد، اما در سال 2019 پس از حضور ناامیدکننده با شیاطین سرخ به ایتالیا متوسل شد. اینجاست که او زیر نظر آنتونیو کونته به یکی از ترسناک ترین مهاجمان جهان تبدیل شد.
به زبان ساده، لوکاکو و پوگبا همه چیز را در سری آ داشتند. ستاره شدن، قدردانی، موفقیت، اسکودتو عناوین و افتخارات و جوایز شخصی. با این حال، برای دفع جذابیت آژیرهای انگلیسی کافی نبود.
شاید این قراردادهای پرسود و زرق و برق لیگ برتر بود، یا شاید تصمیمات آنها ناشی از نیاز به رستگاری بود زیرا احساس می کردند کارهای ناتمامی با باشگاه های قبلی خود دارند. به هر حال پوگبا در سنین پایین و بدون اینکه اثری از خود بر جای بگذارد، شیاطین سرخ را ترک کرده بود. مورد مشابهی برای لوکاکو در چلسی بود.
از این رو، هر دو با یک امتیاز به پایه های اولیه خود بازگشتند تا برای باشگاه ها، هوادارانشان و مهمتر از همه برای خودشان ثابت کنند.
متأسفانه، هیچ یک از آنها واقعاً آنچه را که در خانه قدیمی خود به دنبالش بود، پیدا نکردند. دو انتقالی که به عنوان “بازگشت به خانه” در نظر گرفته شد هر چیزی بود جز.
همه ما می دانیم داستان می دانیم. پوگبا و جنجال های بی پایان در یونایتد در طول شش فصل پر از اوج و فرودها (بیشتر فصل دوم)، لوکاکو و رابطه نامناسب او با توماس توخل که به دومین دوره کوتاه اما بدبختی در استمفوردبریج پایان داد.
بنابراین، اکنون انتظار می رود که این دو بازیکن یک “بازگشت به خانه” دیگر را تکمیل کنند. اما این بار، اینها بازگشت‌هایی نخواهند بود که با میل به بازنویسی تاریخ ایجاد شده باشند. برعکس، این مردان به دنبال پناهگاهی امن هستند که به آنها امکان می دهد جادوی محو شده را از دوران حرفه ای بازی خود بازپس گیرند.
پوگبا به زودی انتقال خود را به عنوان بازیکن آزاد به یوونتوس نهایی خواهد کرد، دقیقاً ده سال پس از اولین فرودش در تورین. لوکاکو باید از این روش پیروی کند و پس از پشت کردن به هواداران اینتر در تابستان گذشته، با آنها جبران کند.
شاید عده‌ای حضور بی‌نظیر خود در سواحل انگلیس را به سخره بگیرند، به‌ویژه هواداران EPL که از هر فرصتی برای تحقیر رقابت از این قاره استفاده می‌کنند.
با این وجود، متعصبان سری آ ممکن است نیازی به شرایطی که باعث بازگشت این دو شد، نداشته باشند. گذشته از همه اینها، کالچو نیاز مبرمی به قهرمانان بازگشتی دارد که بتوانند کیفیت و زرق و برق مورد نیاز لیگ ایتالیا را داشته باشند، حتی اگر به شکل دو جنگجوی صلیبی شکست خورده باشد که در فتح جزایر بریتانیا شکست خورده اند.